An Imaginative Woman and other stories : การเดินทางของหญิงสาวในเรื่องเล่า กับการให้นิยามใหม่ของตำแหน่งแห่งที่ของผู้หญิงในสังคม

Facebook | สำนักพิมพ์สมมติ

An Imaginative Woman and other stories ของ Thomas Hardy หรือที่แปลเป็นไทยโดยสำนักพิมพ์สมมติในชื่อว่า หญิงสาวผู้ฝันถึงกวี และเรื่องสั้นอื่นๆ เป็นเรื่องสั้นขนาดยาว 3 เรื่องที่เนื้อหาไม่ได้เกี่ยวโยงกัน แต่กลับมาความสัมพันธ์กันอยู่ด้วยบทบาทของตัวละครที่เป็นผู้หญิงในเรื่อง

เรื่องแรก A Mere Interlude หรือ ชั่วเวลาคั่น ว่าด้วยเรื่องของครูสาวนามบัปติสตา ผู้กำลังเดินทางกลับบ้านเกิดเพื่อไปแต่งงานกับเศรษฐีผู้แก่คราวพ่อแต่กลับได้พบคนรักเก่าระหว่างทางกลับบ้าน --- เรื่องที่สอง The Withered Arm หรือ แขนนาง เล่าเรื่องราวของเกอร์ทรูด หญิงสาวผู้มีรูปโฉมงดงามแต่หลังจากแต่งงานและย้ายมาอยู่หมู่บ้านของมิสเตอร์ลอดจ์สามี กลับพบว่าแขนซ้ายของตนเกิดการบิดเบี้ยวจนผิดรูปเป็นที่น่ารังเกียจ เมื่อหมดหนทางรักษา เธอออกเดินทางไกลไปตามหาคนที่มีรอยแผลจากการแขวนคอตายเพื่อทำพิธี ‘เปลี่ยนถ่ายเลือด’ ตามที่หมอผีแนะนำ --- เรื่องสุดท้าย An Imaginative  Woman หรือ หญิงสาวผู้ฝันถึงกวี เล่าเรื่องเอลล่า ภรรยาสาวของนักธุรกิจค้าปืนผู้เดินทางไปพักร้อนที่ต่างเมืองเพื่อพบว่าตัวเองพักอยู่ในบ้านเดียวกับกวีที่ตนเองหลงใหล เธอหลงเข้าไปในโลกแห่งความคิดและตัวตนของกวีหนุ่มจนถอนตัวไม่ขึ้น

จากทั้ง 3 เรื่อง สิ่งหนึ่งที่สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนในงานของฮาร์ดี้ ก็คือความเป็นผู้หญิงที่อยู่ภายใต้การเงื่อนไขต่างๆของสังคมจนไม่อาจเป็นตัวของตัวเองหรือมีอิสระที่จะเลือกทางเดินชีวิตให้ตัวเองได้อย่างเต็มที่ --- บัปติสตาต้องเดินทางไปแต่งงานตามที่พ่อต้องการ เกอร์ทรูดถูกสามีทอดทิ้งหลังจากแขนอัปลักษณ์จึงทำทุกวิธีทางเพื่อรักษาด้วยเชื่อว่าการกลับมามีรูปโฉมงดงามจะทำให้สามีกลับมารัก เอลล่าอยากเป็นกวี แต่เพราะคิดว่านักอ่านไม่เชื่อมั่นกวีหญิงจึงต้องใช้นามปากกาเป็นผู้ชายแต่ถึงอย่างนั้นบทกวีก็ยังขายไม่ได้ อีกทั้งการแหวกขนบของความเป็นหญิงที่ดีไปหลงรักชายอื่นยังทำให้เธอต้องพบจุดจบที่ไม่สวยงามนักในตอนสุดท้าย --- อ่านแล้วจึงพบว่าไม่ว่าสุดท้ายหญิงสาวเหล่านี้จะพยายามผลักดันตัวเองออกมาจากสังคมชายเป็นใหญ่มากเท่าใด ก็ยังมีมือที่มองไม่เห็นคอยกระชากพวกเธอกลับเข้าไปสู่โลกดวงเดิมอยู่ดี

สิ่งที่น่าสนใจอย่างหนึ่งของหนังสือเล่มนี้คือการใช้เรื่องการเดินทางเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องเล่า ทั้ง 3 เรื่องเราจะพบฉากที่ตัวละครทั้งหญิงและชายต้องเดินทางอยู่ตลอดเวลา --- บัปติสตาเดินทางกลับบ้าน เกอร์ทรูดเดินทางไปรักษาตัว เอลล่าเดินทางไปหากวีหนุ่ม --- การเดินทางทั้งหมดนี้และการเดินทางปลีกย่อยอื่นๆไม่เพียงแต่ทำให้พวกเธอได้รู้จักเส้นทางหรือ “โลก” ใหม่ๆ หากแต่ยังทำให้พวกเธอได้เดินทางเข้าไปในจิตใจของตนเอง เพื่อสำรวจตรวจตราเหตุและผลแห่งการกระทำทั้งหลายอันก่อร่างให้ชีวิตเป็นชีวิตในรูปแบบนั้นๆ

สุดท้ายแล้วแม้ต้องจำทนชีวิตที่น่าเบื่อหน่ายกับชายผู้แก่คราวพ่อ บัปติสตาก็ค้นพบว่าการเปิดใจให้กว้างทำให้มองเห็นแสงสว่างในตัวผู้อื่น --- เกอร์ทรูดตามหาวิธีรักษาโรคมานักต่อนัก แต่เพิ่งได้มาใคร่ครวญคำพูดหมอผี ‘ยาบางตัวใช้ได้ แต่ส่วนใหญ่แล้วไม่ได้ผลกับโรคพรรค์นี้ สิ่งนี้คือเชื้อร้าย ไม่ใช่แผลธรรมดา กำจัดได้ มันจะหายในทันที’ (หน้า 102) เพื่อจะตระหนักว่าเชื้อร้ายแท้จริงอาจไม่ได้อยู่ที่แขน แต่อยู่ที่หัวใจ เอาในวันสุดท้ายของชีวิต --- ส่วนเอลล่าเองก็ได้เดินทางเข้าไปในบทกวีของชายหนุ่ม ซึมซับตัวตนของเขาเข้าไว้ในใจ เพื่อเดินทางเข้าสำรวจจิตใจของตัวเองว่าได้มอบให้กวีหนุ่มไปหมดทั้งใจแล้วโดยไม่เหลือที่ว่างให้สามีนักธุรกิจอีก --- บทสรุปของทั้ง 3 เรื่องชี้ให้เห็นว่า ไม่ว่าสังคมภายนอกจะมอบพื้นที่ให้ผู้หญิงอย่างจำกัดจำเขี่ยเพียงใด แต่ในความคิด ความฝัน และจินตนาการ พวกเธอล้วนเดินทางอยู่ตลอดเวลา และเดินทางไปไกลเกินกว่าที่ความคาดหมายของผู้ชายจะติดตามถึง

อ่าน An Imaginative Woman and other stories จบแล้ว นอกจากจะได้เดินทางไปกับตัวละคร ยังได้เดินทางเข้าไปในจิตใจตัวเองต่ออีกชั้นหนึ่ง เข้าไปสำรวจตรวจตรา และตั้งคำถามว่าทุกวันนี้เรามีชีวิตอยู่โดยเงื่อนไขใดบ้าง และเราทำตามความต้องการของเราอย่างแท้จริงสักกี่มากน้อย

An Imaginative Woman and other stories ,

 หญิงสาวผู้ฝันถึงกวี และเรื่องสั้นอื่นๆ,

 โทมัส ฮาร์ดี้ เขียน, ประสิทธิ์ ตั้งมหาสถิตกุล แปล

Patha V