Coming Home (III)

วันนี้พี่จะมาเล่า(บ่น) ตามที่ได้ลงท้ายไว้ในบล๊อกที่แล้วว่าว่าจะมาเล่าเรื่องของ”บ้าน”ที่สังเกตเห็นกลังจากที่ไม่ได้กลับบ้านมานาน ขอเกริ่นไว้ก่อนว่า บางคนอาจจะว่ามาอยู่แค่สองปีไม่เห็นนานเลย แต่เพราะความเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน(รุนแรง)ที่เห็น ทำให้รู้สึกว่าสองปีนั้นเป็นเวลาที่นานพอสมควรในความรู้สึกของพี่ ทริปนี้เป็นทริปกินของพี่อย่างจริงจัง เนื่องจากก่อนกลับว่าแผน ทำตารางอย่างดีว่าวันนี้จะไปไหน จะกินอะไร ดังนั้นเรื่องความอุดมสมบูรณ์ของอาหารการกินบ้านเรานั้น...

Read More

To Nakhon Phanom With Love (2)

ไม่ว่าจะย่างก้าวไปทางใด เรายังคงได้สบตากับแม่น้ำโขง To Nakhon Phanom With Love (2)  : โขง หลังจากผ่านเชียงคาน และเชียงของ นครพนมเป็นเมืองชายโขงเมืองที่ 3 แล้ว ที่เราเดินทางร่วมกัน อ้อ ใหม่ และฉัน อ้อ, เรารู้จักกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย เป็นเพื่อนสนิทที่สุดคนหนึ่งในชีวิตของฉัน ใหม่, เรารู้จักกันสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ความเป็นเพื่อนค่อยๆก่อตัวผ่านวันคืนที่ล่วงผ่าน เราเดินทางด้วยกันทุกปี มีความทรงจำเกี่ยวกับสถานทีใหม่ๆด้วยกันอย่างน้อยปีละที่...

Read More

Coming Home (II)

หลังจากที่นั่งข้างสาว(ติดแฟน) มา 10 ชั่วโมง พี่ก็ถึงที่ญี่ปุ่น จริงๆแล้วมีเวลาเปลี่ยนเครื่องที่ญี่ปุ่นถึงสองชั่วโมงกว่า แต่ก็ไม่มีแรงเดินไปไหน รอต่อเครื่องอีกสองชั่วโมง จึงได้ออกจาก Narita กลับไทย... พี่ได้นั่งข้างๆวิศวกรชาวภูฏาน เค้าตกใจมากที่พี่รู้จักประเทศเค้า เพราะประเทศเค้าเป็นประเทศเล็กๆที่มีประชากรประมาณเก้าแสนคน เค้าเล่าให้ฟังว่าประเทศภูฏานไม่ได้ร่ำรวยแต่ทุกคนมีความสุขดี เพราะรัฐดูแลค่าใช้จ่ายเรื่องบ้านและการศึกษาให้กับประชาชน ซึ่งพี่ว่าเป็นเรื่องดีมากๆ...

Read More

ก้าวที่ยี่สิบสี่ของชีวิต

พ่อบอกว่าวันที่ข้าพเจ้าเกิด เป็นวันที่งานวัดที่บ้านสนุกสนานรื่นเริงที่สุด ดังนั้นเมื่อนับตามปฏิทินจันทรคติ และยึดเอาวันที่ชาวบ้านจะไปรวมตัวกันที่วัดเป็นวันคล้ายวันครบรอบ สำหรับปีนี้ วันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2556 จึงถือเป็นวันเกิดของข้าพเจ้า ! น่าเศร้า มันเป็นวันที่ข้าพเจ้าต้องเดินทางจากบ้านอีกครั้งหนึ่งด้วย วันเกิดปีนี้ ข้าพเจ้าเดินทางบนเส้นทางชีวิตมาได้ 24 ปีเต็ม ประกวดนางสาวไทยได้ปีสุดท้าย ประกวดเดอะสตาร์ไม่ได้ และอายุมากกว่านางเอกละครหลังข่าว ข้าพเจ้าพบ, เช่นที่ตัวละครเอกตัวหนึ่งในภาพยนตร์เรื่อง Liberal Arts พบ, ว่า ไม่ว่าเราจะเติบโตมากขึ้นแค่ไหน มนุษย์จะไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่พอเลย สำหรับวันเกิดปีนี้ ข้าพเจ้าไม่ขออะไรมาก.. ขอเพียงความสดใสไม่หมดไปพร้อมขวบวัย ขอให้ไม่ว่าจะเดินทางอย่างมีเป้าหมายหรือเดินสะเปะสะปะก็ยังก้าวย่างได้อย่างมีสติ ขอให้มีสมาธิและความอดทนเหมือนเมื่อครั้งสอบตรงเข้าอักษรฯ ขอให้อ่านเก่งๆเหมือนสมัยแย่งกันอ่านแฮร์รี่...

Read More

Coming Home (I)

11 มกราคม 2554 คือวันที่พี่ออกจากไทยเพื่อไปเรียนต่อและใช้ชีวิตอยู่ในอเมริกา จนถึงวันนี้ (10 กุมภาพันธ์ 2556) ก็เป็นเวลาสองปีกับอีกหนึ่งเดือนแล้วสินะ ที่พี่ไม่ได้กลับบ้าน... พี่ใช้เวลาวางแผนการเดินทางนี้ถึงหกเดือน พอเริ่มเข้างานได้เดือนแรก พี่ก็ขอหัวหน้าลาพักร้อนในปีถัดไป ซึ่งหัวหน้าก็ใจดียอมโยกเวลาพักร้อนจากปี 2555 มาใช้ในปีนี้เพื่อที่พี่จะได้กลับบ้านได้นานขึ้น พอใกล้ๆมาถึงวันกลับเพื่อนร่วมงานและคนใกล้ตัวพี่จะสังเกตได้ชัดว่า ยิ่งใกล้ถึงวันกลับบ้าน...

Read More

การเดินทางของชีวิตและความตายในงานของหม่อมเจ้าหญิงมารศีสุขุมพันธุ์ บริพัตร

ระหว่างเดินทางกลับบ้านในเย็นวันนี้  ก็ได้เหลือบไปเห็นป้ายนิทรรศการงานศิลปะหน้าหอศิลป์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ซึ่งตั้งอยู่ใกล้ออฟฟิศเพียงคลองรอบกรุงกั้น  เมื่อเห็นชื่อนิทรรศการและศิลปินจึงไม่ลังเลที่จะเปลี่ยนเส้นทางจากการกลับบ้านเป็นการเลี้ยวเข้าไปในหอศิลป์ นิทรรศการในวันนี้ชื่อ L’art de Marsi หรือ งานศิลปะของมารศี  ศิลปินเจ้าของผลงานคือหม่อมเจ้ามารศีสุขุมพันธุ์ บริพัตร  เหตุผลสองประการที่ทำให้ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปดูงานจัดแสดงครั้งคือ...

Read More

เสียงสนทนาและฉากอารมณ์คลอบทเพลงจาก Elizabethtown

"There's a difference between a failure and a fiasco. A failure is merely the absence of success. Any fool can achieve failure. But a fiasco, a fiasco is a disaster of epic proportions. A fiasco is a folk tale told to others to make other people feel more alive because it didn't happen to them."  - Drew Baylor สถานที่ ผู้คน และความทรงจำคือวัฐจักรเวียนวนที่เกี่ยวเนื่องเชื่อมโยงกันไปอย่างไม่มีจุดจบ เคยไหมที่อยู่ดีๆ ใบหน้าของเราก็ถูกประดับด้วยรอยยิ้มเมื่อเดินผ่านสถานที่ที่เคยผ่านมาหรือสบตากับผู้คนที่เคยผ่านตา...

Read More

Season change

พี่เป็นคนขี้หนาว (ตอนอยู่ที่ไทย ถ้ากินน้ำเย็นแล้วนั่งในห้องแอร์จะนั่งสั่นตลอด) ยิ่งมาอยู่ที่นี่แล้วยิ่งไปกันใหญ่ ไปไหนมาไหนต้องพกเสื้อแจ็กเก็ตตลอด บางทีอากาศไม่หนาวเท่าไหร่(สำหรับคนที่นี่) แต่พี่ก็ใส่ถุงมือและหมวกเต็มยศ เพื่อนชาวอเมริกันเค้าเห็นพี่แล้วก็เข้าใจ เพราะว่าพี่มาจากเมืองร้อน ซึ่งหน้าหนาวของเรายังอุ่นกว่าหน้าร้อนของที่นี่อีก บางครั้งพี่ก็เล่าเป็นเรื่องตลกให้เค้าฟังว่าที่นี่มีสามฤดู Hot, Hotter และ Hottest :) เนื่องจากสภาพอากาศไม่ค่อยตรงฤดูเหมือนเมื่อก่อน...

Read More

To Nakhon Phanom With Love (1)

เราเริ่มต้นทริปแรกของปี ๒๕๕๖ ด้วยทริปจังหวัดนครพนม คราวนี้แตกต่างจากหลายๆทริปที่ผ่านมา เพราะเป็นการเดินทางไปเที่ยวเอง ไม่ได้ไปทำงาน นครพนมเป็นเมืองที่ไม่เคยอยู่ในหัวมาก่อน แต่เมื่อไปถึงกลับประทับใจทุกสิ่งทุกอย่าง มองไปทางไหนก็มีแต่เรื่องแปลกใหม่และน่าสนใจ วันนี้ขอนำเที่ยวนครพนมด้วยภาพค่ะ ส่วนสัปดาห์หน้าจะมานำเที่ยวด้วยตัวอักษรนะคะ หวังว่าจะรอติดตามกันต่อไป บ้านเรือนเก่าในตัวเมืองนครพนม แม่น้ำโขงยังสวยเหมือนเดิม ไม่ว่าจะมองจากที่ไหน พิพิธภัณฑ์จวนผู้ว่าหลังเก่า...

Read More

เสียงในอดีตและฉากปัจจุบันจากรวันดา

ไม่มีอีกแล้วกับเสียงปืนลั่นหรือเสียงกรีดร้องที่เคยได้ยินในอดีต เพราะนี่คือฉากชีวิตจริงของชาวรวันดาในปัจจุบัน หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายเมื่อปี 1994 ได้ยุติลง รัฐบาลรวันดาเริ่มให้ความสนใจกับการกระตุ้นการท่องเที่ยวเพื่อเพิ่มเม็ดเงินเข้าประเทศพร้อมกับคำโฆษณาที่ว่า "The land of a Thousand Hills" และเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่งเมื่อนักท่องเที่ยวที่เดินทางไปรวันดามีจำนวนเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกปี ภาพยนตร์เรื่องเดิม กาลเวลาหมุนเปลี่ยน...

Read More